Wie ben ik?
Ik ben Willemijn Luyendijk (1965). Ik werk als reïncarnatie- en regressietherapeut.
Omdat het altijd al mijn ideaal was om mensen te helpen, heb ik eerst de opleiding voor psycho-sociaal werk gevolgd. In 2005 rondde ik de opleiding aan de School voor Reincarnatietherapie Nederland af. Ik voer praktijk aan huis in Benschop: ik doe sessies regressie- en reincarnatietherapie, zielsregressies en hartreizen.
Mijn doel in dit leven is om oude trauma’s uit vorige levens af te ronden. Dat doe ik door ze me te herinneren en ze te verwerken. Daarna kan ik de oude ervaring loslaten en lichter, met minder bagage, verder in dit leven.
Ik vind het leuk om mensen te begeleiden die met hetzelfde bezig zijn.
Willemijn
Hier & Daar
Mijn Hier en Daar
Ik was altijd doodsbang om fouten te maken. Daardoor kon ik ook geen feedback ontvangen, want stel je voor dat ik het fout had gedaan…
Het bleek dat ik in een vorig leven een jonge vrouw was die intuïtief met kruiden werkte. Zij had kennis van de helende eigenschappen van kruiden en paste die toe. Er kwamen steeds meer mensen naar haar toe voor genezing. Dat zinde de medische stand niet. Ze pakten haar op, gooiden haar in de kerker en martelden haar om te bekennen dat ze een heks was. Ze stierf aan haar verwondingen, omdat anderen vonden dat ze het fout had gedaan.
Ook ben ik lange tijd door blijven studeren, omdat ik dacht dat ik “er nog niet klaar voor was”. Hier zat een vorig leven in de Tweede Wereldoorlog achter. Ik was een 12-jarig Hongaars meisje. Toen de Duitsers kwamen, schoten ze haar zigeunervader dood en namen ze haar en haar joodse moeder mee naar Auschwitz. Daar is ze gebruikt voor medische experimenten aan haar vrouwelijke organen. Terwijl ze doodbloedde, hoorde ze zeggen: “Ze is te jong, ze is er nog niet klaar voor.” Toen ik besefte dat die zin Dáár hoorde, in dat vorige leven, begreep ik dat ik Hier nu gewoon aan de slag kon. Ik had meer dan voldoende gestudeerd, dus was ik er helemaal klaar voor.
Hoog sensitief
Omdat ik hoogsensitief ben, krijg ik tijdens een sessie wel eens beelden en gevoelens door. Ik zal deze niet zomaar vertellen, maar ik maak er wel gebruik van. Soms kan ik hierdoor een vraag stellen die de vinger precies op de zere plek legt.
Wat ook wel eens is gebeurd, is dat een cliënte vast zat in een vorig leven omdat ze aan het bedenken was of ze het niet allemaal aan het verzinnen was. Ik vroeg toen of ik haar kon vertellen wat ik “zag”. Dat mocht. En wat ik zag, was precies wat zij ook zag, maar wat ze niet durfde te vertellen omdat ze twijfelde aan de echtheid van haar ervaring.